هديه‌اي از جنس نقد براي وزير امور خارجه جديد

به عنوان يك شهروند ، مي خواهم در ابتداي خدمت به شما برخي از نظرات را بدهم. وزارت خارجه آنقدر مشغول و براي كشور آنقدر مهم است كه نمي تواند بار يك پرونده هسته اي سنگين را به دوش بكشد. حتي مرد بزرگي مانند ظريف در بيشتر موارد وقت نداشت كه با ديپلماسي و جهان سر و كار داشته باشد. اي كاش پرونده اتمي را از ابتدا نمي پذيرفتيد. مثل دوران آقايان خاتمي و احمدي نژاد.

شما اهل ميدان هستيد. البته كار مربع مهم است و نمونه تاريخي شهيد سليماني باقي خواهد ماند. اما اكنون شما در زمينه ديپلماسي هستيد. شما بايد از خدمات ميداني در خدمت ديپلماسي استفاده كنيد. هنگامي كه تيم موفق است ، مناطق كار را انجام دهيد. ديپلماسي مي تواند كمك هاي زيبايي در اين زمينه دريافت كند. اما هدف گلزني است.

مهمترين مثال ديپلماسي اين است كه رهبري تأكيد كردند كه انقلاب بايد منطقي باشد. دويدن كار وزير خارجه نيست.

تاكيد شما بر اولويت هاي كشورهاي همسايه نشانه دانش شما از ديپلماسي است. همسايگان ما هميشه ايران را ترسانده اند تا از اين منطقه استفاده كنند. ترس هاي آنها را از بين ببريد. اين حوزه نياز به همكاري دارد. تحت رهبري خاتمي ، توافقنامه امنيتي با عربستان سعودي امضا شد. اتفاق مي افتد.

شغل شما از اكثر وزرا بزرگتر است. چند وزارتخانه وجود دارد كه براي حل مشكلات مردم نيازي به روابط خارجي خوب ندارند.

شعارهاي زيادي تكرار شد. حتي شعارهاي بهتر. تبديل ادبيات و احترام به ادبيات عملي و گفتاري صداي شما را جديد و شنيدني مي كند.

ترس از مذاكره نشانه قدرت و شجاعت نيست. شما بايد در جهان قوي و شجاع به نظر برسيد.