به گزارش تيتر نيوز ، خالق مجموعه “گناهكار” كه در برنامه راديويي “براكت باز” با موضوع “جامعه ، تماشاگران و فيلمسازان” حضور داشت ، در ادامه صحبت هاي خود گفت: البته در توليدات ما ، حدود دو سوم از كار هيچ چيزي شامل نمي شود. آنها نمي خواهند سينما را جلو بيندازند و تماشاگران را وارد سالن كنند. اين تقريباً برعكس در سراسر جهان است. در كشور ما آثار و هنرهاي خاص و به طور كلي آثاري كه مخاطبان كمتري دارند ، رواج بيشتري دارد و در واقع مي توان گفت كه از قصه گويي كه فيلمسازان براي قصه گويي استفاده مي كنند ، معافيت وجود دارد.

كاي تاكيد كرد: در ايران ما سينماي ژانر كمتري داريم و بايد روي اين موضوع كار كنيم. در دهه 60 و 70 كارهاي زيادي در اين زمينه انجام شد ، اما در سال هاي اخير ، به ويژه در 10-15 سال گذشته ، ما با اين ژانر مشكل داشتيم.

پس از اظهارات مصطفي كي ، نيما ريس كه در سريال توليد شده توسط شبكه نمايش خانگي “آنها” پرويز پرويز و در ژانر وحشت كار مي كرد ، از اين سريال به عنوان مجموعه اي ياد كرد كه با اتفاقات جديدي همراه شد. وي افزود: “تهيه كنندگان اين مجموعه با توليد اين اثر ريسك بزرگي كرده اند. “

وي گفت: “اينها تنها اولين گام ها هستند ، اما گام هاي بعدي بايد برداشته شود.” ما انتظارات كمي داشتيم ، اما اتفاقات خوبي رخ داد.

در بخشي ديگر از برنامه ، عليزا بهرامي ، كارشناس “براكت باز” با اشاره به شكايت مصطفي از توليد بيش از حد آثار كمدي ، به نقاط ضعف در توليد آثار بر اساس “كمدي وضعيت” اشاره كرد و گفت: “آثار كمدي ما بيش از دو جنبه غالب نداريم يا اين يك بازي است كه از بازي سياه ما نشأت مي گيرد و ديگري در حال بازي است و انتظار دارند تماشاگران به توليد آثار مشابه بخندند.

وي تاكيد كرد: كمدي موقعيتي به ندرت در آثار ما ديده مي شود و نتيجه غفلت سينماي ما از ادبيات طنز ما است. اگر كمدين هاي ما نقش داشتند ، وضعيت بهتري را شاهد بوديم. به همين دليل است كه ما با وضعيتي روبرو هستيم كه اين نوع راهنماي كار (از جمله جواد رضويان) در فيلم هاي شانه تخم مرغ به اين نوع كمدي اشاره مي كند.

ادامه كلمات تخصصي “براكت باز” با سوال نيما ريس مجري بود ، آيا شما با اين واقعيت كه تلويزيون در توليد سريال هاي طنز كمي موفق تر بود ، موافق هستيد و در اين قسمت به عنوان “پايتخت” از آن نام برده شده است؟ ؟ به سريال

بهرامي پاسخ داد: مجموعه اي از عوامل ، از جمله انتخاب بازيگر ، كارگرداني و متن ، باعث شده است كه برخي از سريال هاي طنز در طول اين سال ها خود را از استانداري ارتقا دهند. چيزهايي كه در دهه 60 در سينما نداشتيم ، يا اگر داشتيم ، تماشاي خوب و متوسطي داشتيم. تجربيات موفق تلويزيوني نيز به دليل اصول بديهي است كه براي كمدي گفته شده است.

نيما ريس نيز با تأييد اين نكته ، خاطرنشان كرد: “سينما قوانين خاص خود را دارد كه در دهه 60 اتفاق افتاد ، اما رها شده و سينماي هنري ما نيز به سمت شخصي سازي حركت كرده است”.

بهرامي در ادامه اين جمله درباره خصوصي سازي سينماي هنري افزود ، در واقع ما مردم را از گفتن “نه” بزرگ به جريان تجاري سينما بيزار كرديم و نتيجه اين شد كه از سقف فراتر رفتيم. به سطح جانبي و مياني نمي توان رسيد.

نغمه دانمش ، يكي ديگر از كارشناسان “براكت باز” نيز تأكيد كرد كه “ما در جهان بي طرفي نداريم و با اين ديدگاه ، سينما نمي تواند بي طرف باشد” ، و خاطرنشان كرد كه سينما بايد مسئوليت اجتماعي را براي خود به عهده بگيرد. بخريد و مي توانيد. خود بحث را نقد كنيد. سينما بايد سعي كند ذائقه مخاطب خود را افزايش دهد. بسيار مهم است كه بتوان آينده جامعه را هدف قرار داد و آينده روشني را براي آن تعيين كرد. سينما حتي مي تواند بحران هاي اجتماعي مانند آنچه در بحران كمبود آب ديديم را با ساخت مستندها پيش بيني كند.

فرانك آرتا در اين قسمت از سخنان خود ضمن ابراز مخالفت با خصوصي سازي سينماي هنري در كشورمان ، تاكيد كرد: اگر بخواهيم به طور كلي سينما داشته باشيم ، آثار مستقل ما و سينما مي توانند هر دو باشند. براي داشتن اندامي رو به رشد ، مقامات بايد در وهله اول به انديشه توجه كنند.

به گزارش تيتر نيوز ، برنامه “براكت باز” به تهيه كنندگي و ويرايش ميرال دوستي ، كار گروهي از برنامه هاي مستند و مشترك درام است كه جمعه شب ها از ساعت 21 تا 23 از راديو پخش مي شود.

انتهاي پيام